„Kto twierdzi, że bambus jest piękniejszy niż dąb, albo że dąb jest cenniejszy niż bambus? Zawsze znajdzie się ktoś kto jest piękniejszy, bardziej utalentowany, szczęśliwy itp. i zawsze się znajdą ludzie, którzy są od nas mniej rozwinięci w wielu aspektach”..(osho)
To stan kiedy wydaje Ci się, podkreślam wydaje Ci się, że musisz być taki sam jak inni lub posiadać to co inni, ponieważ w ten sposób uzyskasz to czego Ci najbardziej brakuje – przynależność, akceptację, uznanie, której dać sobie nie umiesz.Nie ma nic złego, gdy masz jakiś wzorzec, który jest inspiracją, kierunkiem. Ale porównując się, najpewniej upodabniasz się do innych, zatracasz tożsamość, stajesz się kopią, nie widzisz samego siebie.
Prawdopodobne był to twój wzorzec wychowawczy w dzieciństwie, rodzice, opiekunowie, czy inne znaczące osoby porównując Cię do innych, chcieli Cię zdyscyplinować i wymusić na tobie pewne zachowania, wymóc postępy w nauce etc. to była to forma kontroli. Uznaliśmy zatem, że jesteśmy niewystarczający i niekompletni.
Teraz jako Dorosły rozpoznaj tę część siebie, która robi sobie krzywdę, wywiera presję, rywalizuje, bezustannie się porównuje. Poznasz to po uczuciu frustracji i negacji siebie, podkopujesz w ten sposób swoją wartość i odrzucasz siebie samego. .STOP –Nie musisz już powielać tego reliktu wychowawczego z przeszłości.Czas zobaczyć swoją indywidualność, ta odpowiedzialność spoczywa na Tobie.
Rozpoznaj ten wredny mechanizm i dziś powiedz sobie – o znów zaczynam się porównywać, co w mnie prosi o uwagę i uznanie. Zwróć sobie tożsamość. Aby dowiedzieć się, kim jesteś, trzeba sprawdzić, czy wykorzystujesz swój potencjał najlepiej jak potrafisz.
A jeśli masz się porównać, to tylko do siebie z przeszłości 
